O ταλαντούχος Ντέλε και ο ιδιόρρυθμος Άλι

Τα νέα είχαν διαρρεύσει εδώ και κάμποσες μέρες στην περιοχή του Μπάκιγχαμσάιρ. Για το επερχόμενο παιχνίδι κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην εξέδρα του σταδίου Ντένμπιγκ -για το παιχνίδι του β’ γύρου του Λιγκ Καπ της Μίλτον Κέινς Ντονς (τη σεζόν ’14/’15)- θα βρίσκονταν αρκετοί, γνωστοί, σκάουτερς. Οι περισσότεροι μάλιστα, ανήκαν στις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης και θα βρίσκονταν εκεί για ένα και μόνο λόγο. Να τσεκάρουν -ιδίοις όμμασι- ένα ψηλόλιγνο νεαρό των γηπεδούχων. Εκείνη την ταλεντάρα με το νούμερο 14. Τον 18άρη μέσο που είχε αρχίσει να απασχολεί τον ποδοσφαιρικό κόσμο με τα καμώματά του στη League One της Αγγλίας. Το τελευταίο σφύριγμα είχε βρει τους γηπεδούχους θριαμβευτές, με 4-0, απέναντι στην ομάδα του Φαν Χάαλ, και τον νεαρό, με το όνομα Ντέλε Άλι, να έχει πραγματοποιήσει μία ακόμα εξαιρετική εμφάνιση. Οι διοικούντες έτριβαν ήδη τα χέρια τους από ικανοποίηση, μιας και ήταν απολύτως σίγουρο πως δεν θα αργούσε να φτάσει στα γραφεία της ομάδας μια πρόταση με αρκετά μηδενικά. Αυτή είναι άλλωστε η μοίρα όλων των μεγάλων ταλέντων που αγωνίζονται σε -άσημες- ομάδες μικρότερων κατηγοριών. Ο Ντέλε Άλι είχε μόλις μπει, για τα καλά, στην ποδοσφαιρική μας καθημερινότητα. Όλα αυτά τον Αύγουστο του 2014.

Έξι μήνες αργότερα, η Τότεναμ θα αποσπάσει την υπογραφή του, κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή, και θα κάνει τον παίκτη δικό της με το ποσό να αγγίζει τα 5 εκατομμύρια λίρες. Αφού θα τον αφήσει δανεικό στους Ντονς μέχρι το τέλος εκείνης της σεζόν, γνωρίζοντας πως μεσούσης της χρονιάς αυτό θα ήταν και το καλύτερο για την καριέρα του, θα περιμένει την επόμενη δύσκολη, καλοκαιρινή, προετοιμασία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, πιθανή μετακίνηση του παίκτη για άλλη κορυφαία ομάδα της Αγγλίας (ή της Ευρώπης) δεν νομίζω πως μπορεί να ολοκληρωθεί κάτω από τα 60-70 εκατομμύρια. Ασχέτως αν η Τότεναμ δεν φαίνεται να συζητάει -ούτε για πλάκα- αυτό το ενδεχόμενο.

Η Τότεναμ είχε κάνει ένα απ’ τα εξυπνότερα deal της σύγχρονης ιστορίας της. Απ’ την μία είχε κάνει δικό της τον κορυφαίο Άγγλο μεσοεπιθετικό της εποχής μας, με ένα αστείο για το σύγχρονο ποδόσφαιρο ποσό, και απ’ την άλλη είχε κάνει μια εξαιρετική επένδυση, μιας και αν χρειαστεί να τον πουλήσει, αυτό θα γίνει με δεκάδες εκατομμύρια λίρες. Αν γνωρίζουν άλλωστε κάτι άριστα τα τελευταία χρόνια στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν, αυτό δεν είναι άλλο απ’ το να κάνουν σωστές επενδύσεις αγοράζοντας φθηνά και πουλώντας πανάκριβα. Οι ομάδες ως γνωστόν είναι εταιρείες, και σαν σωστές εταιρείες θα πρέπει να έχουν κέρδη για να συνεχίσουν να είναι ανταγωνιστικές.

Εντός του αγωνιστικού χώρου δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί να το κάνει ο νεαρός Άγγλος,  αρκετά πάνω από τον βαθμό του “πολύ καλά”. Αν υπάρχει άλλωστε κάποιος παίκτης που να συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησαν οι κορυφαίοι Άγγλοι κεντρικοί μέσοι των τελευταίων ετών όπως ο Φρανκ Λάμπαρντ, ο Πολ Σκόουλς και φυσικά ο Στίβεν Τζέραρντ, αυτός είναι σίγουρα ο Ντέλε Άλι. Μαρκάρει εξαιρετικά καλά σαν τυπικός κεντρικός χαφ περασμένων -και σκληρότερων- δεκαετιών. Σκοράρει παραπάνω απ’ το κανονικό για την θέση του και εννοείται οργανώνει και δημιουργεί καταπληκτικά για τους συμπαίκτες του, μετρώντας ήδη 7 ασίστ στο πρωτάθλημα. Αυτή είναι βέβαια και η “κανονική” δουλειά του, αν και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πρέπει όλοι να κάνουν παραπάνω πράγματα απ’ την κανονική τους “δουλειά” για να επιβιώσουν. Ο τρόπος που κινείται επίσης πίσω απ’ τον Κέιν στους half spaces, πατώντας περιοχή πολύ συχνά και φτιάχνοντας συνεχώς τα απαραίτητα “στηρίγματα” για τον βασικό του κεντρικό επιθετικό είναι μοναδικός και υπερβολικά δύσκολος στο να αντιμετωπιστεί. Αυτό το δηλώνουν περίτρανα, τα τελευταία χρόνια, τα νούμερά του. Δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο πως ο Ντέλε Άλι λογίζεται ως βασικό και αναντικατάστατο μέλος και της νέας εθνικής Αγγλίας, και πως πάνω του ο Σάουθγκέιτ στηρίζει πολλά για το Μουντιάλ της Ρωσίας.

Αν υπάρχει κάτι που μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κοινού δεν έχει διακρίνει στο νεαρό, αυτό δεν είναι άλλο απ’ το γεγονός πως αρκετές φορές δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του, ξεσπώντας πολλές φορές σε αντιπάλους με αρκετά βίαια και αντιαθλητικά μαρκαρίσματα. Το πιο πρόσφατο και κραυγαλέο, αυτό στον αστράγαλο του Ντε Μπρούινε (σε μια άκρως αντί-επαγγελματική συμπεριφορά), στη νίκη των “πολιτών” και ενώ το παιχνίδι είχε ουσιαστικά κριθεί. Εννοείται όμως πως δεν είναι μόνο αυτό. Ο νεαρός Άγγλος το έχει ξανακάνει και -δυστυχώς- λογικά, θα συνεχίσει να το κάνει. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την γροθιά του στον Κλαούντιο Γιάκομπ, της Γουέστ Μπρομ, τον Απρίλιο του 2016, με την FA να τον τιμωρεί με τρεις αγωνιστικές. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το δολοφονικό του μαρκάρισμα στον Ντεγιάγκερε της Γκεντ για τους “32” του περσινού Γιουρόπα Λιγκ. Ένα μαρκάρισμα για το οποίο εννοείται πως είχε δεχθεί την απευθείας κόκκινη κάρτα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τo υψωμένο του μεσαίο δάχτυλο προς τον διαιτητή στο παιχνίδι της Αγγλίας κόντρα στην Σλοβακία στο Γουέμπλεϊ τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Λογικά όσοι παρακολουθούν φανατικά την Πρέμιερ Λιγκ, και τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια των αγγλικών ομάδων, θα έχουν δει αρκετές φορές τον Ντέλε Άλι να συμπεριφέρεται αντιαθλητικά (χαζά) και βίαια. Γιατί όμως αυτή η συμπεριφορά από ένα παιδί που δείχνει να τα έχει όλα και που βρίσκεται σε μια εξαιρετική περίοδο για την καριέρα του; Γιατί προσθέτει στο τεράστιο ταλέντο του και σε αυτή την ποδοσφαιρική καλλιτεχνία που τον διακρίνει, αυτή τη σκοτεινή πλευρά, και γιατί είναι τόσο δύσκολο να είναι διαχειρίσιμο όλο αυτό; Στην προσπάθεια να βρεθεί μια απάντηση θα πρέπει να πάμε αρκετά χρόνια πίσω, στην παιδική ηλικία του νεαρού μέσου.

Ο Ντέλε Άλι αποτελεί τον καρπό ενός πολύ σύντομου έρωτα ανάμεσα στον Νιγηριανό μετανάστη, Κεχίντε Άλι (που έκανε τότε το Μάστερ του στο Παναπιστήμιο De Monfort) και στην Αγγλίδα Ντενίς και ουσιαστικά δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του, τα πρώτα χρόνια της ζωής του, μιας κι αυτός άφησε την Αγγλία για τις Η.Π.Α όταν ο παίκτης της Τότεναμ ήταν περίπου δύο ετών. Τα παιδικά χρόνια του απ’ την άλλη δεν ήταν φτωχικά, μιας και ο πατέρας του, που είχε σημαντική οικονομική επιφάνεια, έστελνε πολλά χρήματα στην Ντενίς, με την απουσία του όμως να έχει αφήσει το στίγμα της στην ψυχοσύνθεση του παιδιού του. Τα υλικά αγαθά άλλωστε στην τρυφερή παιδική ηλικία δεν μπορούν με τίποτα και για κανένα λόγο να συμπληρώσουν (και να καμουφλάρουν) την απουσία των γονιών.

Απ’ την άλλη, το σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού της Ντενίς οδήγησε ουσιαστικά, πολύ γρήγορα, τον μικρό στην αγκαλιά παρένθετων γονέων, χωρίς όμως να γίνει ποτέ νόμιμη υιοθεσία. Το ζευγάρι που έδωσε στον Ντέλε Άλι οικογενειακή στοργή και την αγάπη που τόσο του έλειπε ήταν αυτό του Άλαν και της Σάλι Χίκφορντ, γονιών του κολλητού -και συμπαίκτη του- Xάρι, στην παιδική ακαδημία της ΜΚ Ντονς το 2007. Ουσιαστικά είναι αυτοί που ο ίδιος θεωρεί ως γονείς του, αλλάζοντας -οριστικά πλέον- και το όνομα της φανέλας του σε Ντέλε, μιας και δεν ήθελε να έχει πάνω του τίποτα που να του θυμίζει αυτούς που τον έφεραν στη ζωή.  Όπως έχει παραδεχτεί η ίδια η Σάλι Χίκφορντ σε συνέντευξή της στην Mirror: “Αν δεν είχαμε φέρει τον Ντέλε στο σπίτι μας, με μια μάνα που δεν μπορούσε να του σταθεί, σε τόσο μικρή ηλικία, ίσως τώρα ο Ντέλε να ήταν μέλος κάποια συμμορίας ή ακόμα χειρότερα σε κάποια φυλακή”.

Η μοναδική περίοδος που ο Ντέλε Άλι (ή Ντέλε όπως θέλει να λέγεται πλέον) έμεινε με τον πατέρα του ήταν το 2006 (στα 10 του χρόνια), όταν και μετακόμισε στο Λάγος μαζί του. Για σχεδόν ένα χρόνο έζησε σαν πραγματικό βασιλόπουλο, με τρεις υπηρέτριες και 20.000 λίρες το χρόνο για τα δίδακτρα του σχολείου του αλλά δεν ένιωθε -και πάλι- το σημαντικότερο. Την πατρική αγάπη. Ο πατέρας του ήταν συνεχώς για δουλειές και παράλληλα ετοίμαζε τον γάμο του με το νέο έρωτά του, την Λόλα. Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στο Τέξας και -για την ιστορία- ο Ντέλε ήταν και κουμπάρος στον γάμο του πατέρα του. Λίγο καιρό αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία, γκρεμίζοντας ουσιαστικά και τις τελευταίες “γέφυρες επικοινωνίας” με τους πραγματικούς γονείς του, ακολουθώντας το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κοινού της Αγγλίας θεωρεί πως αυτές οι στιγμές βίαιων συμπεριφορών που παρουσιάζει αρκετά συχνά ο παίκτης στα γήπεδα είναι αποτέλεσμα των δύσκολων παιδικών χρόνων και της απουσίας των πραγματικών του γονιών από δίπλα του. Όση αγάπη κι αν δεχθείς, αν γνωρίζεις βαθιά μέσα σου πως οι πραγματικοί σου γονείς δεν νοιάστηκαν για σένα -όπως εσύ θα ήθελες- σίγουρα αυτό δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Πόσο μάλλον για ένα μικρό 20χρόνο παιδί, που έχει βρεθεί ξαφνικά στο επίκεντρο του ποδοσφαιρικού πλανήτη με το βάρος του σπουδαίου ταλέντου να τον ακολουθεί σε κάθε βήμα του. Εικασίες ή πραγματικότητα (;) η αλήθεια είναι πως αυτές οι συμπεριφορές υπάρχουν και ουσιαστικά αποτελούν και το μοναδικό ψεγάδι του παίκτη εντός των τεσσάρων γραμμών.

Σήμερα το βράδυ η Τότεναμ του Ντέλε υποδέχεται τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Γουέμπλεϊ, σε μια σπουδαία αγγλική ποδοσφαιρική μάχη και μένει να δούμε αν ο νεαρός μέσος έχει κρατήσει μια ακόμα υπέροχη παράσταση απέναντι στην ομάδα που μας συστήθηκε αλλά και απέναντι στην ομάδα που έκανε το επίσημο ντεμπούτο του στην Πρέμιερ Λιγκ τον Αύγουστο του ’15. Ίσως να τον χαζέψει και να τον χειροκροτήσει -έστω και μπροστά σε μια τηλεόραση- και ο Κεχίντε. Ποιος ξέρει.