Η νέα μεγάλη ευκαιρία του Κλάρενς Ζέεντορφ

Τέλη Γενάρη 1997. H Ατλέτικο Μαδρίτης υποδέχεται για το πρωτάθλημα τη Ρεάλ στο Βιθέντε Καλντερόν. Οι ‘ροχιμπλάνκος’ προηγούνται στο ημίχρονο με 1-0 και στην πλευρά της Ρεάλ τα νεύρα είναι πολλά. Σε κάποιο ‘πηγαδάκι’ στα αποδυτήρια ο Κλάρενς Ζέεντορφ αναλύει σε μερικούς συμπαίκτες του την τακτική που πιστεύει ότι πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα στην επανάληψη για να μπορέσει να γυρίσει το ματς. Ο εκνευρισμένος από την εξέλιξη του ματς, Φάμπιο Καπέλο, βλέπει το σκηνικό, βγάζει με βιαστικές και νευρικές κινήσεις το σακάκι του, το πετάει στον Ολλανδό και του φωνάζει: “Αν ξέρεις τόσο καλά τι πρέπει να κάνουμε, τότε μπορείς να γίνεις εσύ προπονητής”. Στο τέλος του αγώνα ο φωτεινός πίνακας λέει Ατλέτικο-Ρεάλ 1-4 ενώ στη λίστα των σκόρερ βρίσκεται γραμμένο και το όνομα του Ζέεντορφ.

Ο Κλάρενς Ζέεντορφ ήταν μόλις 21 χρονών όταν συνέβη το παραπάνω επεισόδιο αλλά ήταν ήδη φανερό σε όποιον τον γνώριζε και τον παρακολουθούσε συστηματικά πως δεν είναι ένας ακόμα ποδοσφαιριστής που απλά ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές των τεχνικών του. “Αν ένας προπονητής πει στους παίκτες του να πάνε να χέσουν στη μέση του γηπέδου, όλοι θα το κάνουν χωρίς ερωτήσεις. Ο Ζέεντορφ όμως θα γυρίσει και θα ρωτήσει: Καλώς, μίστερ, αλλά τι χρώμα θέλετε να είναι τα σκατά μας;” είχε πει ο ψυχολόγος της Μίλαν, Μπρούνο ντε Μικέλις, που πολλά χρόνια πριν ο Ολλανδός κρεμάσει τα παπούτσια του έλεγε γι’αυτόν: “Μιλάει 10% σαν παίκτης, 70% σαν προπονητής και 20% σαν γενικός διευθυντής. Δεν έχω ξαναδεί παίκτη με τόσο ισχυρή προσωπικότητα”.

Πολλά χρόνια αργότερα ο Ζέεντορφ δήλωσε ότι το περιστατικό με τον Καπέλο δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. “Όταν μιλάς για μένα και τον Καπέλο μιλάς για δυο προσωπικότητες. Ο Καπέλο συνήθιζε να χρησιμοποιεί τους παίκτες με ισχυρές προσωπικότητες προς όφελος της ομάδας. Ακόμα και μετά από τις διαφωνίες, λίγο πριν βγεις να παίξεις ερχόταν και σε χτυπούσε φιλικά στην πλάτη, δείχνοντας σου ότι έχει λήξει το θέμα. Μετά το τέλος εκείνου του ματς, περπατούσα προς το αμάξι μου, ήρθε σταμάτησε δίπλα, άνοιξε το παράθυρο και μου έσφιξε το χέρι. Αυτός είναι ο Καπέλο”. (Κάπως έτσι άλλωστε είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά, μερικούς μήνες πριν, όταν στο γκαράζ ενός ιταλικού γηπέδου, λίγο μετά το τελευταίο ματς της σεζόν για την Σαμπντόρια στην οποία έπαιζε τότε, ο Καπέλο του φώναξε από μακριά: ‘Κλάρενς, θα έρθεις μαζί μου στη Ρεάλ;’ για να του απαντήσει δίχως δεύτερη σκέψη: ‘Ναι, μίστερ, θα έρθω’)

Η αδυναμία του να κρατάει τις απόψεις του για τον εαυτό του, ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Ζέεντορφ από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Η γρήγορη ωρίμανση του πιθανόν να έπαιξε το δικό της ρόλο σ’αυτό. Βλέποντας τον να παίζει, σου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψεις πως παρακολουθείς ένα πιτσιρίκι. Την ηλικία του την καταλάβαινες μόνο αν κοιτούσες την ημερομηνία γέννησης στην ταυτότητα του. Στα 16 του είχε κάνει ήδη ντεμπούτο με τη φανέλα του Άγιαξ (ο μικρότερος στην ιστορία του ‘Αίαντα’), στα 18 ήταν πρωταθλητής Ολλανδίας, στα 19 είχε κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ, στα 20 έπαιζε στη Ρεάλ, στα 27 είχε ήδη τρία Τσάμπιονς Λιγκ στη συλλογή του με τρεις διαφορετικές ομάδες (ο μόνος που το έχει καταφέρει αυτό)!

Το παιδάκι που έφτασε στην Ολλανδία δυο χρονών από το Σουρινάμ, εγγονός του Φρέντερικ Ζέεντορφ, που ο πατέρας του ήταν σκλάβος τον οποίο άφησε ελεύθερο ο Γερμανός ‘αφέντης’ του (στον οποίο χρωστάει και το επίθετο του), κατάφερε να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους μέσους του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και να κλείσει την καριέρα του έχοντας κερδίσει 20 τρόπαια, αρκετές ατομικές διακρίσεις και την αναγνώριση των οπαδών, ακόμα και αυτών της Ίντερ την οποία άφησε το 2002 για χάρη της συμπολίτισσας Μίλαν.

Η ικανότητα του να διαβάζει το παιχνίδι και να αναλύει σωστά την τακτική ενός αγώνα του έδωσε στην Ιταλία το παρατσούκλι “il professore” (“ο καθηγητής”) και για να επιβεβαιωθεί απόλυτα ο ντε Μικέλις, που έβλεπε σ’αυτόν στοιχεία προπονητή αλλά και γενικού διευθυντή, ο Ζέεντορφ τέλειωσε πρόσφατα το μεταπτυχιακό του στις Επιχειρήσεις από ένα από τα πιο φημισμένα οικονομικά πανεπιστήμια του Μιλάνου και στράφηκε προς την προπονητική, δεχόμενος χωρίς δεύτερη σκέψη τη θέση του προπονητή στη Μίλαν τον Γενάρη του 2014.

Ο Ολλανδός ανέλαβε την ομάδα στα μέσα της σεζόν, όταν αυτή βρισκόταν στην 11η θέση, αλλά δεν πρόλαβε να τη βελτιώσει τόσο ώστε να μπορέσει να κερδίσει μια θέση που οδηγεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η Μίλαν τερμάτισε τελικά 8η, μαζεύοντας 35 βαθμούς στα παιχνίδια που καθόταν στον πάγκο της (μόνο τρεις ομάδες είχαν καλύτερη επίδοση στο ίδιο διάστημα) και οι ‘ροσονέρι’ αποφάσισαν να δώσουν τα ηνία της ομάδας σε έναν άλλον πρώην παίκτη, στον οποίο συνήθως κατέληγαν οι ασίστ του Ζέεντορφ: Τον Φίλιπο Ινζάγκι.

Το καλοκαίρι του 2016 ο ‘Καθηγητής’ δοκίμασε την τύχη του στους πάγκους της Κίνας, αναλαμβάνοντας τη θέση του προπονητή στην Σεντσέν ΦΚ αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία και τελικά τον αντικατέστησε τον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου με έναν ακόμα παλιό γνώριμο του Ζέεντορφ, τον Σβεν Γκόραν Έρικσον, έναν προπονητή στον οποίο ο Ολλανδός χρωστάει πολλά (“O Φαν Χαάλ με έβαλε στα 16 μου στην πρώτη ομάδα αλλά αυτός που είχε τη μεγαλύτερη επίπτωση πάνω μου, απ’όλες τις απόψεις, ήταν ο Έρικσον με τον οποίο συνεργάστηκα στην Σαμπντόρια”).

Ένα χρόνο μετά την αποτυχία του στην Κίνα, ο Ζέεντορφ ξεκινάει μια νέα, τρίτη ουσιαστικά, προσπάθεια να αποδείξει ότι όλα αυτά τα εξτρά στοιχεία που εντυπωσίαζαν τους πάντες όσο έπαιζε μπάλα, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για μια εξίσου πετυχημένη καριέρα στους πάγκους. Νέος του σταθμός η Ντεπορτίβο λα Κορούνια. “Το ποδόσφαιρο δεν είναι εύκολο για τους προπονητές. Υπάρχουν πάρα πολλοί και γι’αυτό είμαι ευγνώμων γι’αυτή την ευκαιρία που μου δίνεται. Πρέπει οι άνθρωποι να πιστέψουν στη νέα γενιά, στους νέους προπονητές. Ο Ζιντάν είναι ένα ιδανικό παράδειγμα” ανέφερε κατά την παρουσίαση του τη Δευτέρα.

Το έργο του στη Λα Κορούνια πάντως, μόνο εύκολο δεν θα είναι. Η Ντέπορ βρίσκεται στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας, προέρχεται από 7 παιχνίδια χωρίς νίκη ενώ από τα τέλη Οκτώβρη μέχρι σήμερα έχει κερδίσει όλο κι όλο ένα ‘τρίποντο’! Σήμερα το βράδυ στο Ριαθόρ (στο οποίο ο Ζέεντορφ έχει υποφέρει στο παρελθόν, με κορυφαία φυσικά στιγμή το θρυλικό Ντεπορτίβο-Μίλαν του 2004, όταν οι Ισπανοί ανέτρεψαν το 4-1 του πρώτου αγώνα, κερδίζοντας με το εμφατικό 4-0) η Ντεπορτίβο θα προσπαθήσει να κάνει μια νέα αρχή απέναντι στην απρόβλεπτη φέτος Μπέτις, στηριζόμενη σε μεγάλο βαθμό και στην παρουσία στον πάγκο του νέου της τεχνικού. “Ψάχναμε για κάποιον που μπορεί να ηγηθεί, γι’αυτό και τον επιλέξαμε. Μας λείπουν οι παίκτες-ηγέτες, γι’αυτό χρειαζόμαστε έναν τέτοιο στον πάγκο” δήλωσε ο πρόεδρος της ομάδας, Τίνο Φερναντεζ.

“Είναι μια δύσκολη αποστολή και μένα μ’αρέσουν αυτές. Είμαι εδώ γιατί πιστεύω ότι μπορώ να δώσω κάτι σημαντικό στην ομάδα και να κερδίσω κάτι απ’αυτήν” δήλωσε ο Ζέεντορφ και η αλήθεια είναι πως όπως η Ντεπορτίβο θέλει μια αλλαγή ψυχολογίας για να ξεφύγει από τη ζώνη του υποβιβασμού και να σωθεί, έτσι και ο Ολλανδός χρειάζεται μια επιτυχία με την ομάδα της Γαλικίας για να σώσει τη νέα του καριέρα και να επιβεβαιώσει όσους έλεγαν αρκετά χρόνια πριν πως ο παίκτης με το τρομερό πόδι, την εντυπωσιακή αντοχή και την εξαιρετική αντίληψη του παιχνιδιού μπορεί κάποτε να γίνει ένας καλός προπονητής.