Αθλέτικ, Ατλέτικ, Αθλέτικο κι Ατλέτικο

Ο βασιλιάς Αλφόνσος ο ΙΓ’ της Ισπανίας ενηλικιώθηκε το 1902 και ανέλαβε κατευθείαν τη βασιλεία της χώρας, μια που ο πατέρας του (ο ΙΒ’) είχε πεθάνει λίγους μήνες πριν γεννηθεί ο γιος του. Ο μικρούλης Αλφόνσος, που νεογέννητος μεταφέρθηκε σε μια ασημένια πιατέλα στον πρωθυπουργό της Ισπανίας και βαφτίστηκε με νερό που είχαν φέρει από

Continue Reading →

Όταν η Ανδαλουσία χόρευε στους ρυθμούς του Μπίρι Μπίρι

Πολλά χρόνια προτού η παγκοσμιοποίηση κυριεύσει το ποδόσφαιρο και αποκτήσουμε ομάδες με 9 και 10 ξένους ποδοσφαιριστές, ξένο προπονητή και ξένους ιδιοκτήτες, οι μετακινήσεις παικτών από άλλες χώρες ήταν λίγες και δύσκολες. Ακόμα περισσότερο όταν ο παίκτης ήταν από την Αφρική. Πριν οι ευρωπαϊκοί σύλλογοι ξεκινήσουν να απομυζούν την ήπειρό τους στα Νότια από ποδοσφαιρικό

Continue Reading →

Το νέο μεγάλο «κανόνι» της Φιορεντίνα

Μπορεί στο παρελθόν τη φανέλα της Φιορεντίνα να φόρεσαν μερικοί εξαιρετικοί επιθετικοί, στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας όμως μόνο δυο εξ αυτών κατάφεραν να κερδίσουν το βραβείο του πρώτου σκόρερ της Σέριε Α. Όπως λογικά φαντάζεστε οι περισσότεροι, ο ένας είναι ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (τη σεζόν 94-95 με 26 γκολ) και ο άλλος ο Λούκα

Continue Reading →

Ντέιβιντ Μόγιες: η αναγνώριση της ικανότητας

«Υπάρχει κάτι πολύ πιο σπάνιο και πολύ πιο σημαντικό από την ικανότητα. Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις και να ανακαλύπτεις την ικανότητα». Το απόφθεγμα που μόλις διαβάσατε ανήκει στον Ρόμπερτ Χαφ και ταιριάζει μοναδικά στην περίπτωση του Ντέιβιντ Μόγιες και της δικής του Γουέστ Χαμ. Του προπονητή και της ομάδας δηλαδή που έχουν κλέψει τις

Continue Reading →

Τι γυρεύει ένας Σέρβος στο Ρίο;

Δεκαετία του 1970 στη Γιουγκοσλαβία. Ένα παιδάκι παίζει στους δρόμους του Μάιντανπεκ, κοντά στα σύνορα με τη Ρουμανία. Όπως είπε ο πατέρας του: «Πρώτα άρχισα να τρέχω για την μπάλα και μετά έμαθα να περπατάω». Στη πόλη που μεγαλώνει και στα γύρω μέρη ζουν λιγότεροι από 20.000 άνθρωποι, ένα μέρος γνωστό για τον χαλκό και

Continue Reading →