Το Λούτον δεν είναι μια πόλη από αυτές που ονειρεύεσαι πως θέλεις κάποτε να ζήσεις. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν μια από τις “συμπαθητικές” πόλεις. Είναι μάλλον ένα από εκείνα τα μέρη που η μεγαλύτερη ευχαρίστηση που σου δίνει όταν τo επισκέπτεσαι είναι η συνειδητοποίηση ότι σύντομα θα μπορείς να φύγεις από εκεί. Πριν
Στα 11 του χρόνια, ένα αγόρι που γεννήθηκε στο Κάνινγκ Τάουν και μεγάλωσε στο Μπέκτον στο ανατολικό Λονδίνο περνούσε για πρώτη φορά την πόρτα της Γουέστ Χαμ. Είχε ήδη πάει στην Άρσεναλ, αλλά η απόσταση από το προπονητικό κέντρο ήταν μεγάλη για να μπορεί ο πατέρας του να τον πηγαινοφέρνει. Έτσι κι αλλιώς, ο μικρούλης
Μάιος. Ο σημαντικότερος μήνας του συλλογικού ποδοσφαίρου. Αυτός στον οποίο κρίνονται συνήθως τα πρωταθλήματα, που διεξάγονται οι μεγάλοι τελικοί, που ξεκαθαρίζεται ποιοι θα συμμετέχουν στις ευρωπαικές διοργανώσεις. Ο μήνας που ευνοεί τη δημιουργία νέων ηρώων ή τον στιγματισμό κάποιων παικτών. Ο μήνας των τροπαίων και των βραβείων. Αλλά και ο μήνας της μάχης της ουράς,
Καναβάρο, Τζαμπρότα, Ζλάταν, Βιεϊρά, Τουράμ. Ποιο το κοινό τους; Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Συμπαίκτες στη Γιούβε. Έφυγαν όταν αυτή υποβιβάστηκε. Κανείς δεν μπορεί να τους κακοχαρακτηρίσει, ειδικά τους μη-Ιταλούς που δεν γεννήθηκαν ως οπαδοί της Γηραιάς Κυρίας. Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να μην θαυμάσει περισσότερο αυτούς που έμειναν πίσω. Και ανάμεσά τους και ένας παίκτης
Τέλη Ιουνίου 2001. Ο Ρούι Κόστα απολαμβάνει τις διακοπές του στην Πορτογαλία μετά από μια ακόμα γεμάτη σεζόν. Λίγες εβδομάδες πριν η Φιορεντίνα ολοκλήρωνε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη χρονιά, κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας μετά από έναν δύσκολο, διπλό τελικό με την Πάρμα. Με τον Μπατιστούτα να είναι πλέον κάτοικος Ρώμης, ο Ρούι Κόστα